Wśród nowoczesnych technologii wykorzystywanych w pracach ziemnych na uwagę zasługują horyzontalne przewierty kierunkowe (HDD). Krótko mówiąc, polegają one na realizacji poziomych przewiertów sterowanych. Cenione są przede wszystkim za wysoką precyzję, którą zawdzięczają specjalistycznym systemom sterującym oraz pomiarowym. Dzięki nim zarówno trajektoria, jak i punkt wyjścia dokładnie odzwierciedlają założenia projektu.

Proces wykonania przewiertu horyzontalnego

Wszelkiego rodzaju roboty ziemne, w tym również związane z horyzontalnym przewiertem kierunkowym, muszą zostać poprzedzone planowaniem. Niezbędne jest oczywiście wspomniane już wykonanie projektu. W nim znajdą się informacje o trasie przewiertu i położeniu punktu początkowego oraz końcowego. Należy ująć w nim również, jaka technologia wiercenia ma być zastosowana. Do narzędzi przeznaczonych do tego celu zaliczamy:

  • świdry (skrawające i gryzowe),
  • koronki poszerzające,
  • poszerzacze gryzowe,
  • rozwiertaki.

Przewierty horyzontalne nie byłby możliwe bez użycia wiertnic samojezdnych. Te ze względy na siłę uciągu, moment obrotowy i wydatek pompy płuczkowej dzielimy na małe, średnie oraz duże. W kwestii systemu pomiarowego do wyboru mamy wariant radiowy lub kablowy. Przed przystąpieniem do realizacji samego przewiertu następuje przygotowanie terenu dla potrzeb urządzenia wiertniczego. W większości przypadków jest to powierzchnia od 500 do 1500 metrów kwadratowych, ale zdarza się, że potrzeba 3000 metrów kwadratowych. Jak wyjaśnia firma Grzeszczyk, prace ziemne prowadzone są w trzech etapach obejmujących kolejno wykonanie wiercenia pilotowego, rozwiercanie powrotne, instalację rurociągu. Po jej zakończeniu plac budowy przywraca się do pierwotnego stanu.

Przewierty horyzontalne przy budowie instalacji

Głównym obszarem zastosowania technologii horyzontalnych przewiertów kierunkowych jest wykonanie instalacji – wodociągowej, kanalizacyjnej, gazociągu, linii energetycznej. Bezwykopowy charakter tej metody sprawia, że doskonale sprawdza się tam, gdzie nie można prowadzić odkrytego wykopu pod rury czy kable. Do takich należeć będą między innymi inwestycje na terenach:

  • silnie zurbanizowanych;
  • o gęstej sieci wodociągów, kanalizacji, linii energetycznych i telekomunikacyjnych;
  • których infrastruktura w postaci traktów komunikacyjnych uniemożliwia wykopy otwarte;
  • wymagających prowadzenia instalacji pod dnem rzek lub kanałów;
  • gdzie konieczne jest pokonywanie gór i wzniesień;
  • chronionych ze względu na walory przyrodnicze oraz krajobrazowe.

Trajektoria przewiertu horyzontalnego planowana jest na podstawie wymaganej średnicy, długości i przeznaczenia powstającego rurociągu. Istotną rolę odgrywa także materiał, z jakiego wykonano instalację. Jej ważną część stanowią rury osłonowe, które wykonane mogą być ze stali lub żeliwa, tworzyw sztucznych czy też kompozytu na bazie żywic syntetycznych oraz włókien szklanych. O trasie przewiertu decydują ponadto parametry gruntu.