Ścianka berlińska to konstrukcja oporowa typu lekkiego. Warto wiedzieć, że pierwszy raz została wykorzystana podczas budowy metra w Berlinie, już na początku XX wieku. Jej zastosowanie to przede wszystkim zabezpieczenie płytkich oraz głębokich wykopów, zarówno tych mniejszych w planie, jak i szerokoprzestrzennych. Jak wygląda praca przy ich wykorzystaniu i jakie technologie się stosuje?
Ścianka berlińska – podstawowe informacje
Ścianka berlińska składa się z kilku elementów. Jednym z nich jest pal, wykonany z kształtownika stalowego, np. dwuteownika. Można wykorzystać również inny pal nośny, np. podwójny ceownik albo kosz zbrojeniowy z prętów. W zależności od podjętej decyzji, dobiera się następnie technologię pogrążania pala.
Drugim elementem są opinki montowane między palami, w trakcie pogłębiania wykopu. Najczęściej stosuje się tutaj drewniane produkty, natomiast mogą one również być stalowe, betonowe lub z wyprasek stalowych. Wybór podejmuje firma, która zajmuje się montażem ścianek berlińskich i dokonuje tego wedle swojej najlepszej wiedzy. Specjalistom, którym warto zaufać w tej kwestii to z pewnością firma Wod-Inż Sp. z o.o. Zapewnia kompleksową obsługę, a także wykorzystuje do pracy nowoczesny sprzęt.
Technologie budowy ścianki berlińskiej
Montaż ścianki berlińskiej polega na umieszczeniu pionowo w gruncie elementów stalowych, we wcześniej zaprojektowanym rozstawie. Najczęściej jest to od 1 m do 3 m, na granicy planowanego wykopu. W trakcie pogłębiania wykopu stopniowo wypełnia się przestrzenie między słupami opinką drewnianą (najczęściej jest to kantówka 20cm x 20 cm).
Kolejnym sposobem montażu, znacznie popularniejszym oraz łatwiejszym w realizacji, jest pogrążanie kształtowników stalowych w danych odległościach. Kolejny etap wygląda identycznie jak powyżej. Inną jeszcze technologią jest wykonywanie obliczonej długości odwiertu, montaż kształtownika stalowego w otworze, a następnie zabetonowanie go na poziomie posadowienia projektowanego obiektu.
