Prace budowlane metodą bezwykopową realizowane są, gdy nie ma technicznej lub prawnej możliwości przeprowadzenia ich w tradycyjny sposób. Ma to miejsce w centrach dużych miast, gdzie ścisła zabudowa nie daje możliwości użycia koparek, ale i na objętych ochroną prawną terenach zielonych i obszarach zabytkowych. Jakie metody bezwykopowe stosuje się w nowoczesnym budownictwie? Jakie są ich zalety? Odpowiadamy na te pytania w naszym artykule.
Na czym polega mikrotuneling?
Mikrotuneling jest metodą bezwykopową wykorzystującą przycisk hydrauliczny. Zamontowana na nim tarcza wiertnicza sterowana automatycznie wykonuje rurociąg o ustalonym wcześniej przebiegu (także na planie łuku). To czy praca wykonywana jest zgodnie z opracowanym wcześniej projektem, weryfikowane jest przy pomocy promienia lasera. Dzięki temu można na bieżąco śledzić przebieg wywiercanego otworu, wraz z usuwaniem kolejnych partii ziemi.
Jak tłumaczy Eugeniusz Kielch z Przedsiębiorstwa Usługowo-Budowlanego Roboty Ziemne - tak jak przy pracach budowlanych z użyciem koparki urobek przenoszony jest łyżką urządzenia, tak w metodzie bezwykopowej jest on transportowany przenośnikiem ślimakowym lub bardziej zaawansowanym systemem pneumatycznym czy płuczkowym.
Wbrew pozorom nie jest to metoda nowoczesna. Została opracowana w Japonii już w latach 70. XX w., choć w Europie po raz pierwszy wypróbowano ją w połowie lat 80. XX w.
Zaletą mikrotunelingu jest możliwość wykonania precyzyjnych prac budowlanych bez nadmiernej ingerencji w teren. W efekcie nie ma potrzeby wstrzymywania ruchu, ani tworzenia skomplikowanych objazdów. Ta metoda może być przeprowadzony także w trudnym gruncie, przy wysokim poziomie wód podziemnych, a nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Ponieważ nie wykonuje się wykopów, prace kończą się znacznie szybciej, niż przy zastosowaniu koparki, co jest korzystne ekonomicznie.
Kiedy stosuje się mtodę pipe-eating
Metoda pipe-eating jest odmianą mikrotunelingu. Umożliwia wymianę rurociągu bez konieczności wykonywania w tym celu głębokich wykopów. Stary, wadliwy przewód po rozkruszeniu jest wraz z częścią otaczającego go urobku wydobywany na zewnątrz, natomiast nowy, sprawny jest jednocześnie układany.
Zaletą tej metody jest możliwość naprawy bądź wymiany niesprawnego lub silnie wyeksploatowanego rurociągu w miejscach trudno dostępnych, albo tam, gdzie odnotowano wysoki poziom wód gruntowych.
Pipie-eating pozwala także w sposób minimalnie ingerujący w tkankę terenu wprowadzić przewody o większych wymiarach oraz charakteryzujące się wysokimi parametrami jakościowymi w tym przede wszystkim wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne, korozję i nacisk. Jest również bardziej ekologiczna niż berstelining, kiedy stary przewód po rozkruszenie nie jest wydobywany, lecz wciskany w głąb otaczającej go ziemi, by zrobić miejsce na ułożenie nowego rurociągu.
Czym jest pipe-roofing?
Pipe-roofing jest kolejną odmianą metody bezwykopowej wykorzystywaną do budowy dróg i przejść pod innymi trasami komunikacyjnymi, w tym torami kolejowymi. Aby mogło się to odbyć w sposób nieinwazyjny, ustawia się połączone zamkami metalowe pręty o średnicy od 40 do 100 cm w otworze planowanym do wydrążenia i skonstruowania w nim żelbetowego tunelu, po uprzednim zabezpieczeniu całej konstrukcji przed niepożądanymi odkształceniami.
W Polsce metoda ta stanowi nowość. Po raz pierwszy została wykorzystana w 2005 r. we Włocławku, gdy budowano nową drogę pod już istniejącą linia kolejową.
Pipe-roofing pozwala na konstrukcję nowej, podziemnej trasy komunikacyjnej o dowolnym kształcie i wielkości. Największą zaletą jest jednak realizacja robót budowlanych bez przerywania ruchu komunikacyjnego odbywającego się na trasie powyżej planowanego do wydrążenia tunelu.
Również i w tej odmianie mikrotunelingu prace można realizować przy wysokim poziomie wód gruntowych, jak i w niekorzystnych warunkach atmosferycznych.
