Elektroencefalografia, zwana również EEG, to nieinwazyjna metoda badania aktywności mózgu. Jest ona stosowana w celu diagnozowania różnych zaburzeń neurologicznych, takich jak padaczka czy stany śpiączki. W tym artykule przyjrzymy się bliżej przebiegowi tego badania oraz jego znaczeniu dla medycyny klinicznej.
Przebieg badania EEG
Badanie EEG polega na rejestrowaniu aktywności elektrycznej mózgu za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni skóry głowy. Przed rozpoczęciem badania pacjent zostaje poproszony o umycie włosów, aby usunąć wszelkie pozostałości kosmetyków, które mogą zakłócić przewodzenie sygnałów. Następnie technik, np. z Prywatnej Pracowni EEG Grażyny Lasińskiej-Grąckiej, umieszcza na głowie pacjenta specjalną czapkę z elektrodami lub przykleja elektrody bezpośrednio do skóry. Elektrody te są podłączone do aparatury rejestrującej sygnały elektryczne generowane przez mózg. W trakcie badania pacjent może być proszony o wykonywanie różnych czynności, takich jak otwieranie i zamykanie oczu, czy głębokie oddychanie.
Interpretacja wyników EEG
Wyniki badania EEG przedstawiane są w postaci wykresów, na których zarejestrowane są zmiany napięcia elektrycznego w czasie. Lekarz specjalista, najczęściej neurolog, analizuje te wykresy pod kątem występowania charakterystycznych wzorców aktywności mózgowej. W zależności od obserwowanych zmian, lekarz może postawić diagnozę konkretnego zaburzenia neurologicznego lub ocenić stan pacjenta. Warto zaznaczyć, że interpretacja wyników EEG wymaga dużego doświadczenia i wiedzy specjalistycznej.
Zastosowanie EEG w diagnostyce
EEG jest powszechnie stosowane w diagnostyce różnych zaburzeń neurologicznych. Jednym z najważniejszych zastosowań tej metody jest diagnoza padaczki, która charakteryzuje się występowaniem napadów drgawkowych wynikających z nadmiernej aktywności neuronów. Badanie EEG pozwala na zlokalizowanie obszaru mózgu odpowiedzialnego za generowanie napadów oraz ocenę skuteczności leczenia farmakologicznego. Inne zastosowania EEG to diagnostyka zaburzeń snu, ocena stanu śpiączki czy monitorowanie funkcji mózgu podczas zabiegów chirurgicznych.
Ograniczenia i przyszłość badania EEG
Mimo wielu zalet, badanie EEG ma również swoje ograniczenia. Ze względu na nieinwazyjność metody, sygnały rejestrowane przez elektrody mogą być osłabione przez tkanki miękkie i kości czaszki. Ponadto, EEG nie pozwala na precyzyjne zlokalizowanie źródła aktywności mózgowej w przestrzeni trójwymiarowej. W ostatnich latach obserwuje się rozwój nowych technik badania aktywności mózgu, takich jak magnetoencefalografia (MEG) czy funkcjonalne rezonansy magnetyczne (fMRI), które mogą uzupełniać tradycyjne badanie EEG. Mimo to, ze względu na swoją prostotę i niski koszt, EEG nadal pozostaje podstawową metodą diagnostyki neurologicznej.
