Agresja jest definiowana jako wszelkie działania, które mają za cel wyrządzić krzywdę lub spowodować ból. Może przybierać formę fizyczną lub słowną. Czasem ma formę autoagresji. Zazwyczaj wszelkie jej objawy są sposobem na rozładowanie frustracji i różnych negatywnych emocji. Może też być sposobem na podporządkowanie sobie drugiej osoby i uzyskanie dominacji. Dlaczego tak często spotykana jest u młodych ludzi?
Skąd u młodych ludzi bierze się agresja?
Proces dojrzewania jest przeważnie jednym z najtrudniejszych okresów w życiu młodego człowieka. To właśnie wtedy nasilają się postawy buntu, oporu i agresji. Bierze się ona zazwyczaj z trudności z osiągnięciem równowagi przy przeżywaniu emocji negatywnych i pozytywnych. Do tego dochodzi brak rozumienia swoich stanów emocjonalnych. W tym trudnym okresie, młody człowiek często ma kłopoty z poczuciem własnej wartości, które zderza się z wciąż rosnącymi wymaganiami ze strony rodziców, nauczycieli i społeczeństwa. Sprawy nie ułatwia wszędobylski kult sukcesu, dobrobytu i świetnej prezencji.
Tak o tych problemach mówi psycholog z Centrum Psychologiczno-Terapeutycznego CarpeDiem:
-Skłonności agresywne u młodych ludzi mogą mieć różne przyczyny. O ile nie jest efektem choroby, to bierze się z problemów zewnętrznych związanych z czynnikami społeczno – kulturowymi. Najbardziej znaczący jest tutaj zanik poczucia wspólnoty. Młody człowiek wpada w poczucie osamotnia i w poczucie niskiej wartości. Nieumiejętność radzenia sobie z własnymi emocjami i brak wsparcia ze strony wciąż zajętych bliskich, może skutkować agresją, która w zasadzie jest sposobem na zwrócenie uwagi innych.
Jak radzić sobie z agresywnym zachowaniem w młodzieży?
Nie ma prostej odpowiedzi na pytanie dotyczące lekarstwa na agresję. Na pewno każdy przypadek jest inny, ale w każdej sytuacji może pomóc fachowa terapia psychologiczna. Niekiedy oznacza to pracę z całą rodziną. W przypadku młodych ludzi to właśnie ich rodzice mają tutaj najwięcej do zrobienia. Przede wszystkim rodzice z pomocą terapeutów powinni postarać się nawiązać ze swoimi dziećmi konstruktywny dialog, oparty na partnerstwie i poszanowaniu drugiej strony.
Istotna jest również nauka radzenia sobie ze stresem i negatywnymi emocjami. Rodzice powinni starać się utwierdzać dziecko w poczuciu własnej wartości, przy jednoczesnym poparciu dla wszelkich zdolności i przedsięwzięć, które pociecha rozpoczyna. Rozpoznawanie zdolności dziecka i kibicowanie wszelkim poczynaniom, wzmacnia siłę wewnętrzną młodego człowieka i uczy dążyć do własnych sukcesów.
Najważniejsze w tym wszystkim jest takie pokierowanie młodym człowiekiem, żeby mógł on radzić sobie z własną złością. Chodzi o to ,aby za każdym razem umiał rozpoznać i nazwać negatywne emocje. Tylko wtedy istnieje szansa, że znajdą one inne ujście niż agresja.