Oczekiwanie na narodziny dziecka to zazwyczaj bardzo piękny czas w życiu kobiety. Dlaczego zatem po porodzie często pojawia się przygnębienie, smutek i ogólny spadek nastroju? Może to oznaczać, że mamy do czynienia z depresją poporodową. Stres związany z opieką nad dzieckiem, poczucie samotności czy zmęczenie nie wpływają korzystnie na stan zdrowia kobiety. Dowiedz się, jakie są przyczyny i objawy depresji poporodowej oraz jak sobie z nią radzić.

Co to jest depresja poporodowa?

U bardzo wielu kobiet 2-5 dni po porodzie występuje złe samopoczucie spowodowane wahaniem hormonów. Stan ten nazywany jest w psychologii jako baby blues. Poprawa następuje zwykle po około dwóch tygodniach. Jeśli jednak zły nastrój utrzymuje się dłużej, bardzo możliwe, że jest to depresja poporodowa. Jest to rodzaj depresji, który przejawia się obecnością myśli związanych z dzieckiem i macierzyństwem, które wywołują negatywne emocje.

Jakie są objawy depresji poporodowej?

Najczęstsze objawy depresji poporodowej to:

  • poczucie, że jest się złą matką,
  • brak wiary w swoje umiejętności,
  • poczucie winy,
  • nadmierne zamartwianie się o zdrowie dziecka,
  • brak radości z kontaktu z dzieckiem,
  • czasem też poczucie wrogości wobec dziecka,

a także objawy typowe dla innych odmian depresji:

  • zaburzenia snu,
  • spadek nastroju,
  • przygnębienie,
  • niska samoocena,
  • poczucie bezsilności i beznadziejności,
  • spadek zainteresowań,
  • brak ochoty na jakiekolwiek aktywności,
  • brak apetytu lub wręcz przeciwnie – nadmierny apetyt,
  • problemy z koncentracją,
  • trudność w podejmowaniu decyzji,
  • niekiedy myśli samobójcze.

Przyczyny depresji poporodowej

Dlaczego kobieta po narodzeniu dziecka zamiast być szczęśliwa, cierpi na stany depresyjne? Przyczyn depresji poporodowej może być wiele. Po pierwsze w organizmie następują zmiany w wydzielaniu hormonów. Po drugie, wpływ mają tutaj liczne czynniki psychologiczne. Dla młodej kobiety zostanie mamą, jest bardzo dużą zmianą w życiu. Nieprzespane noce, nieustanne obowiązki takie jak karmienie, mycie, przewijanie, usypianie, pilnowanie malucha – kobieta, zwłaszcza gdy nie ma wsparcia może czuć się tym wszystkim przytłoczona i zmęczona. Młode matki często nie mają czasu dla siebie i czują się nieatrakcyjne. Ponadto, odczuwają chęć bycia idealną mamą, co jest niemożliwe do osiągnięcia. Pojawia się też presja otoczenia i stres, a rzeczywistość często przerasta i jest zupełnie inna niż wcześniej mogło się kobiecie wydawać.

Czynniki, które wpływają na wystąpienie depresji po porodzie to też:

  • wcześniejsza choroba psychiczna,
  • wysoki poziom lęku w trakcie ciąży,
  • brak wsparcia ze strony bliskich,
  • samotne rodzicielstwo,
  • życie w nieszczęśliwym związku,
  • nieumiejętność radzenia sobie w nowych sytuacjach,
  • nadmierny stres.

Ile trwa depresja poporodowa?

Depresja poporodowa zazwyczaj pojawia się od 4 do 8 tygodni po porodzie. Może jednak wystąpić nieco później, np. trzy miesiące lub nawet rok po urodzeniu dziecka. Zaburzenie psychiczne może trwać około 6 miesięcy, a nieleczone dłużej. Kobieta z depresją powinna zwrócić się o pomoc do psychologa lub psychiatry. Lekarz specjalista przeprowadzi wywiad, wykona odpowiednie testy, zbada i określi stan pacjentki.

Depresja poporodowa – leczenie

W przypadku łagodnego bądź umiarkowanego nasilenia choroby stosowana jest psychoterapia. Oprócz tego bardzo ważne jest wsparcie rodziny i najbliższych osób, zwłaszcza ojca dziecka. Kobieta powinna liczyć na pomoc partnera i dzielić z nim swoje obowiązki. Wsparcie, życzliwość i troska bliskich osób pomogą kobiecie normalnie funkcjonować i wrócić do zdrowia. Świeżo upieczona mama musi czuć, że nie jest sama oraz powinna mieć czas dla siebie i móc czasem odpocząć, by zregenerować się zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Należy więc pamiętać, że ważne jest nie tylko dbanie o maluszka, ale też o swoje własne potrzeby.

W niektórych ciężkich przypadkach depresji poporodowej w leczeniu wskazana może być także farmakoterapia. Leki przeciwdepresyjne są jednak wydzielane do mleka matki, a więc taka terapia wymaga kontroli lekarza.