Zaburzenia miesiączkowania to bardzo częsty ginekologiczny problem, z którym zmagają się kobiety w różnym wieku. Przyczyn oraz odmian tych dolegliwości może być bardzo wiele, dlatego warto przyjrzeć się bliżej temu tematowi. Jakie są najczęstsze przyczyny zaburzeń miesiączkowania i jak należy postępować w takiej sytuacji? Na to pytanie odpowiadamy w poniższym artykule. Zapraszamy do jego lektury.
Pierwotny brak miesiączki
Jednym z częstych problemów dotyczących zaburzeń miesiączkowania jest pierwotny brak miesiączki, o którym jest mowa w sytuacji, gdy pierwsza miesiączka nie wystąpi u dziewczyny do chwili ukończenia 16. roku życia. Do powodów tego stanu rzeczy zaliczamy m.in. dysgenezję gonad, wrodzony przyrost nadnerczy, hipoplazję jajników, guz w obrębie przysadki mózgowej, zaburzenia pracy podwzgórza, wady wrodzone narządów płciowych lub zespół braku wrażliwości na androgeny.
W tym przypadku należy skonsultować się z ginekologiem takim, jak pracownicy Prywatnej Specjalistycznej Praktyki Lekarskiej Marek Kowalczyk, którzy przede wszystkim przeprowadzą z pacjentką szczegółowy wywiad, a także wykonają komplet badań, na podstawie których specjalista podejmie odpowiednie decyzje co do dalszego leczenia. Czasami konieczne jest też przeprowadzenie bardziej szczegółowych badań diagnostycznych.
Wtórny brak miesiączki
O wtórnym braku miesiączki mówimy, gdy od ostatniej miesiączki minęło już minimum pół roku. Za przyczynę tego stanu rzeczy uznaje się atrezję macicy, zaburzenia pracy osi podzwórze-przysadka-jajnik lub zespół policystycznych jajników, z czego to ostatnie schorzenie okazuje się być najczęstszym powodem wtórnego braku miesiączki. PCOS sprowadza się do występowania takich dolegliwości, jak zaburzenia owulacji, nieregularne cykle miesiączkowe, a także problemy z nadmiernym owłosieniem oraz cerą trądzikową.
Jeśli więc stwierdzono u nas wtórne zaburzenie miesiączkowania spowodowane zespołem policystycznych jajników, to także należy zgłosić się do ginekologa, aby wykonał serię badań, w tym badań hormonalnych, a także USG ginekologicznego w celu wykrycia wielotorbielowatych jajników. Częstym objawem, z jakim borykają się kobiety chorujące na PCOS jest także otyłość, dlatego stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety uwzględniającej odpowiedni limit kaloryczny według potrzeb pacjentki także odgrywa tutaj bardzo istotną rolę. Utrata minimum 10% wagi będzie tu też koniecznością, jeśli pacjentka planuje zajść w ciążę.